Na 12 dagen in een warm (36 graden C) en vochtig (luchtvochtigheid meer dan 70%) mijn eerste blog bericht.
Ik heb in de afgelopen dagen ontzettend veel mensen ontmoet en uitgebreid gesproken die mijn Lieve Broer goed gekend hebben.
Het waren vaak emotionele ontmoetingen, omdat iedereen die ik spreek bijzonder warme herinneringen heeft aan hem. De meesten van hen zijn blanke Aurovillians (vaste bewoners van Auroville) maar er zijn ook spontaan mensen uit het nabijgelegen Tamil dorp naar me toegekomen om me te vertellen wat een geweldig mens mijn broer was.
En iedereen vertelt me ook hoeveel plezier ze met hem hebben gehad.
Mijn Lieve Broer was 'a funny man' zeggen ze en iemand waarop je kon vertrouwen.
Eigenlijk begrijpt niemand waarom zo'n goed mens moest worden vermoord.
En hoewel ik steeds meer details en verhalen te weten kom, weet ik het ook nog steeds niet. Het is voor mij en voor iedereen hier nog steeds iets ongelooflijks dat hij dood is.
Maar het is zo en we kunnen er niets meer aan veranderen.
Wel voelt iedereen met mij mee dat het goed is om hem te herinneren.
Ik krijg ook veel medewerking om materiaal te vinden dat met hem te maken heeft.
Ik heb besloten om me niet te veel te verdiepen in de juridische kant van d zaak. India is nog steeds een zeer corrupt land en uiteindelijk zijn de mensen van Auroville niet corrupt genoeg geweest om een gerechtelijk proces hier in India te winnen.
Zij wilden het eerlijk spelen en dat heeft uiteindelijk alleen maar tegen ze gewerkt.
De daders zijn vrijgelaten wegens zogenaamd 'gebrek aan bewijs'.
Maar dat komt alleen maar omdat dat bewijs stelselmatig verdoezeld en vernacheld is.
Het zij zo. Het schijnt dat drie van de daders in de tussentijd zelf ook vermoord zijn, maar ik kan me daar nu niet werkelijk over verheugen. Elke moord is er wat mij betreft 1 te veel.
Ondanks, of misschien ook wel dankzij al die heftigheid gaat het schrijven aan de voorstelling goed. Ik schrijf dagelijks enkele pagina's en zal met een berg mooi materiaal terugkomen naar Nederland. Ik heb ook al een aantal mooie films geschoten die op een sterke manier de wereld weergeven waarin mijn Lieve Broer uiteindelijk het leven heeft gelaten. Vandaag heb ik een jonge vrouw (20 jr) ontmoet voor wie mijn broer een soort tweede vader is geweest. Hij bracht haar vrijwel dagelijks naar school toen ze klein was, zorgde er altijd voor dat haar verjaardagen een groot feest werden en in de laatste drie jaren voor zijn dood logeerde ze elk weekend bij hem. Terwijl ik met haar sprak leek het wel of ik een nieuw nichtje erbij heb gekregen. Zij is Tamil, maar haar vader is een Nederlander. Ze toonde me trots de foto's van haar verjaardagen die mijn Lieve Broer voor haar had georganiseerd.
Zoals jullie zien is deze reis een intensieve en emotionele rolercoaster, maar 'worth every second of it'.
Ik ga nu weer verder met het schrijven van het stuk.
Ik hou jullie op de hoogte!
Luc
Ik heb in de afgelopen dagen ontzettend veel mensen ontmoet en uitgebreid gesproken die mijn Lieve Broer goed gekend hebben.
Het waren vaak emotionele ontmoetingen, omdat iedereen die ik spreek bijzonder warme herinneringen heeft aan hem. De meesten van hen zijn blanke Aurovillians (vaste bewoners van Auroville) maar er zijn ook spontaan mensen uit het nabijgelegen Tamil dorp naar me toegekomen om me te vertellen wat een geweldig mens mijn broer was.
En iedereen vertelt me ook hoeveel plezier ze met hem hebben gehad.
Mijn Lieve Broer was 'a funny man' zeggen ze en iemand waarop je kon vertrouwen.
Eigenlijk begrijpt niemand waarom zo'n goed mens moest worden vermoord.
En hoewel ik steeds meer details en verhalen te weten kom, weet ik het ook nog steeds niet. Het is voor mij en voor iedereen hier nog steeds iets ongelooflijks dat hij dood is.
Maar het is zo en we kunnen er niets meer aan veranderen.
Wel voelt iedereen met mij mee dat het goed is om hem te herinneren.
Ik krijg ook veel medewerking om materiaal te vinden dat met hem te maken heeft.
Ik heb besloten om me niet te veel te verdiepen in de juridische kant van d zaak. India is nog steeds een zeer corrupt land en uiteindelijk zijn de mensen van Auroville niet corrupt genoeg geweest om een gerechtelijk proces hier in India te winnen.
Zij wilden het eerlijk spelen en dat heeft uiteindelijk alleen maar tegen ze gewerkt.
De daders zijn vrijgelaten wegens zogenaamd 'gebrek aan bewijs'.
Maar dat komt alleen maar omdat dat bewijs stelselmatig verdoezeld en vernacheld is.
Het zij zo. Het schijnt dat drie van de daders in de tussentijd zelf ook vermoord zijn, maar ik kan me daar nu niet werkelijk over verheugen. Elke moord is er wat mij betreft 1 te veel.
Ondanks, of misschien ook wel dankzij al die heftigheid gaat het schrijven aan de voorstelling goed. Ik schrijf dagelijks enkele pagina's en zal met een berg mooi materiaal terugkomen naar Nederland. Ik heb ook al een aantal mooie films geschoten die op een sterke manier de wereld weergeven waarin mijn Lieve Broer uiteindelijk het leven heeft gelaten. Vandaag heb ik een jonge vrouw (20 jr) ontmoet voor wie mijn broer een soort tweede vader is geweest. Hij bracht haar vrijwel dagelijks naar school toen ze klein was, zorgde er altijd voor dat haar verjaardagen een groot feest werden en in de laatste drie jaren voor zijn dood logeerde ze elk weekend bij hem. Terwijl ik met haar sprak leek het wel of ik een nieuw nichtje erbij heb gekregen. Zij is Tamil, maar haar vader is een Nederlander. Ze toonde me trots de foto's van haar verjaardagen die mijn Lieve Broer voor haar had georganiseerd.
Zoals jullie zien is deze reis een intensieve en emotionele rolercoaster, maar 'worth every second of it'.
Ik ga nu weer verder met het schrijven van het stuk.
Ik hou jullie op de hoogte!
Luc